J’ai adoré les poèmes d’Anne Roy. Sa poésie profondément intime est aussi celle qui vient profondément du cœur. Un souffle imprègne ses mots ouverts à la quête intérieure du sens de la vie. Une vie qui ne se perd pas dans les couleurs sombres, mais choisit des chemins d’incertitude, de joie, d’optimisme, de force et de communion avec les autres.
Des mots simples qui laissent respirer, voyager et surtout nous rappellent que ”Il faut rester nomade”.
Merci Anne Roy !
Panagiota Kofidou
Λάτρεψα τα ποιήματα της Anne Roy. Η ποίησή της βαθιά ερωτική, βαθιά εσωτερική. Ένας αέρας διαπερνάει τους στίχους δίνοντας την εσωτερική αναζήτηση του νοήματος της ζωής.Μια ζωή που δε χάνεται στα χρώματα του μαύρου, αλλά διαλέγει δρόμους του αβέβαιου, της χαράς , της αισιοδοξίας, της δύναμης , της κοινωνίας με τους άλλους.
Λέξεις απλές που αφήνουν την ψυχή σου ν΄αναπνέει , να ταξιδεύει και κυρίως να θυμίζει ότι ”Il faut rester nomade”.
Σ΄ευχαριστώ Anne Roy!
Παναγιώτα Κοφίδου